โดย คุณวริสรา ชื่นศรีสว่าง *

แม้ในปัจจุบันเรื่องความหลากหลายทางเพศ รวมทั้งเรื่องการสมรสของคู่สมรสเพศเดียวกันจะเป็นที่ยอมรับในหลายประเทศ แต่เรื่องดังกล่าวยังคงไม่เป็นที่ยอมรับในกฎหมายไทย แม้หลายฝ่ายจะใช้ความพยายามผลักดันเรื่องดังกล่าวอย่างสม่ำเสมอเรื่อยมา จึงไม่อาจปฏิเสธได้ว่ากฎหมายไทยในปัจจุบันยังคงมีความไม่เท่าเทียมกันระหว่างคู่สมรสชายหญิงกับคู่สมรสเพศเดียวกันอยู่ และหนึ่งในความไม่เท่าเทียมดังกล่าวคือ เหตุลดโทษในความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเรา ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 วรรคท้าย

ก่อนการแก้ไขประมวลกฎหมายอาญาตามพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา(ฉบับที่ 19) พ.ศ. 2550 ความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราตามมาตรา 276 วรรคหนึ่ง บัญญัติองค์ประกอบความผิดในส่วนของผู้ถูกกระทำไว้อย่างชัดเจนว่า “หญิงซึ่งมิใช่ภริยาของตน” ต่อมา เมื่อมีการแก้ไขมาตราดังกล่าวในส่วนของผู้ถูกกระทำเป็น “ผู้อื่น” เพื่อให้สอดคล้องกับหลักการมีสิทธิเท่าเทียมกันระหว่างชายและหญิง และหลักการห้ามมิให้เลือกปฏิบัติโดยไม่เป็นธรรมต่อบุคคลเพราะเหตุแห่งความแตกต่างในเรื่องเพศแล้ว ทำให้การกระทำความผิดฐานดังกล่าวอาจเป็นได้ทั้งการกระทำระหว่างบุคคลต่างเพศและระหว่างบุคคลเพศเดียวกัน รวมทั้งอาจเป็นการกระทำระหว่างสามีภริยา ชายหญิงที่อยู่กินกันฉันสามีภริยา หรือแม้แต่คู่สมรสเพศเดียวกัน ดังนั้น ในการแก้ไขประมวลกฎหมายอาญาครั้งนั้น จึงมีการเพิ่มเหตุลดโทษของความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราในกรณีเป็นการกระทำความผิดตามมาตรา 276 วรรคหนึ่ง ระหว่าง “คู่สมรส” หากคู่สมรสนั้นยังประสงค์จะอยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยา นอกจากนี้ หากการกระทำความผิดตามมาตรา 276 วรรคหนึ่ง เป็นการกระทำความผิดระหว่างคู่สมรสที่ไม่ได้เกิดต่อหน้าธารกำนัล และผู้ถูกกระทำไม่ได้รับอันตรายสาหัสหรือถึงแก่ความตาย ความผิดฐานดังกล่าวยังเป็นความผิดอันยอมความได้ตามมาตรา 281 (1) อีกด้วย